Wednesday, October 27, 2010

ترازنامه جنگ پر تلفات عراق از زبان اوباما �

ترازنامه جنگ پرتلفات عراق از زبان اوباما
من با جنگ مخالف نیستم
با جنگ احمقانه مخالفم!
اشپیگل شماره 43- ترجمه رضا نافعی
..جنگ آمریکا در عراق 7 سال بطول انجامید، بیش از جنگ هیتلر. 4426 سرباز آمریکائی و حدود 100 هزار غیر نظامی عراقی کشته شدند. اینک ویکیلیکس 400 هزار سند منتشر کرده که عبارتند از گزارش های سربازان آمریکائی در این جنگ. آنچه از نحستین ارزیابی این اسناد بر می آید این است که تعداد کشته شدگان بیش از آنست که تاکنون گزارش شده بود.
آمریکا در این جنگ حقوق بین المللی را زیر پا نهاد، آبروی همپیمانانش را برد، سازمان ملل را اسباب خنده کرد. آمریکا اتوریته خود را بعنوان یک ابر قدرت نظامی و اخلاقی از دست داد. بیش از یک بیلیون دلار هزینه کرد، در آغاز به پیروزی خود بالید، بعد دچار سرخوردگی شد و زیر فشار ترور تا لب پرتگاه یک شکست تاریخی به عقب رانده شد ـ بعد خود را جمع و جور کردـ نه برای دست یافتن به پیروزی، بلکه برای آن که با تحمل سخت ترین تلفات، جلوی شکست خود را بگیرد…
نخستین فصل این جنگ، داستان خلع سلاح صدام حسین، کوتاهترین فصل آن نیز هست. در 832 391 سندی که اینک ارائه شده گزارشی که حکایت از یافتن سلاح های میکربی، شیمیائی و یا اتمی باشد نیست. این ها مدارکی هستند که نشان میدهند چرا داوید کی نخستین مدیری که وظیفه اش یافتن این سلاح ها بود در ژانویه 2004 از مسئولیت خود استعفا داد و گفت : “به اعتقاد من چنین سلاحهائی وجود ندارند.”..
ولی حاصل این ماجرا برای آمریکا و دستگاه های اطلاعاتی اش فاجعه بود. کالین پاول، نخستین وزیرخارجه بوش، که در سازمان ملل متحد ادعا کرد “هیچ تردیدی نیست که صدام حسین سلاح های بیولوژیک دارد و توانائی این را نیز دارد که در کمترین مدت، مقادیر بیشتری از آن را تولید کند” در سال 2004 استعفا داد. بعدا در باره سخنانی که در سازمان ملل بیان داشته بود گفت “این یک لکه ننگ است در زندگی نامه من”.
خلع سلاح صدام، که قبل ازآغار جنگ، مهمترین هدف اعلام شده بود، به این جنگ نمی ارزید…
در اثر هرج و مرجی که پس از متلاشی کردن قدرت صدام بوجود آمد، جنگ های فرقه ای آغاز شد، که در نقطه اوج خود در سال 2006 در هر ماه 3هزار قربانی برجای می گذاشت. در آن زمان بیش از 2 میلیون نفر از عراق آزاد شده به خارج فرار کردند و دست کم به همین تعداد هم به شمال عراق گریختند که وضع نسبتا آرام تری داشت. حتی قربانیان نظام صدام، در آنزمان آرزو می کردند که کاش اوضاع سابق باز گردد.
آمریکا هم در بهار سال 2004 که هنوز قدرت اشغالگر بود به مکافات خود رسید که فقط با دوکلام وصف می شود: ابو غُریب. سربازانی که برای آزاد کردن مردم، عراق را اشغال کرده بودند، دراین شکنجه گاه که درحاشیه غربی بغداد قرارداشت انسان ها و حقوق بشر را چنان لگدمال کردند که نه صدمات به جا مانده از آن قابل ترمیم است، نه صدماتی که در طول جنگ به قربانیان وارد آوردند، نه لطماتی که به مناسبات غرب با جهان اسلام وارد آوردند و نه آبروئی که از آمریکا بعنوان یک ابرقدرت اخلاقی بردند…
آیا این جنگ برای مردم عراق حقوق بشر به ارمغان آورد؟ آری: امروز عراقی ها هم قانون انتخابات آزاد دارند و هم آزادی بیان و هم آزادی مطبوعات. اما روی کاغذ.
ترازنامه وحشت انگیز است. مردم با بی صبری منتظر انتشار خاطرات جورج بوش، چینی و رامسفلد هستند و منتظر توجیهاتی هستند که آنها برای کشته شدگان، به زنان شوهر از دست داده، به سربازان دست و پا از دست داده و به سربازان روان پریش ارائه خواهند کرد.. عراق برای هیچ کشور منطقه سرمشق نیست. کشوری که حاصل این جنگ است تاب و توان اجرای دموکراسی را ندارد. آمریکا با این تجارب بار دیگر به میدان می آید؟ شاید.
ولی آمریکا دیگر از عهده این کار برنخواهد آمد، نه در عراق، نه در چین و نه در برمه (گرچه اشپیگل به صراحت از ایران نام نمی برد ولی در حقیقت اشاره غیر مستقیم آن به ایران است. مترجم.) وقتی امروز باراک اوباما که دموکرات است و هوادار حقوق بشر، در باره دموکراسی و حقوق بشر سخن می گوید، دیگر کسی به سخنانش گوش نمی دهد.
و این درست، حاصل این جنگ است. هیچکس چون خود اوباما کاری که جورج بوش کرد و آمریکا ابر قدرت اخلاقی را به این بن بست کشانید، توصیف نکرده است. او در سال 2002 در تظاهراتی که برای اعتراض به جنگ عراق، در آمریکا برپاشده بود، گفت: “من با هرجنگی مخالف نیستم. من مخالف جنگ های احمقانه هستم.”
این جنگ در زمانی نادرست آغاز شد، به دلائل نادرست آغاز شد و به فاجعه انجامید. بسیاری از این عوامل از قبل هم مشخص بودند . به این دلیل جنگی بود احمقانه….



برای ادامه مطلب به این لینک کلیک کنیدhttp://abyes.blogspot.com*نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه ما نیستشما هم چيزی بنويسيد- هر چي دلتان مي خواهد بنويسيد. اينجا مربوط به شماست- اگر نظر خصوصی‌ای دارید لطف کنید و از طریق ای‌میل مطرح کنید، ممنون

No comments: