Tuesday, April 28, 2009

انیمیشن برای تحریف تاریخ کشتار ؛ والس با بشیر. « آسیا تایمز »

انیمیشن برای تحریف تاریخ کشتار ؛ والس با بشیر. « آسیا تایمز »

چند هفته پیش وقتی در مراسم اسکار نام "آری فولمن" برای ساخت انیمیشن بلند خود به نام"والتز با بشیر" خوانده شد، روزنامه‌های سینمایی و سرویس‌های هنری مطبوعات معتبر جهان و وابسته به کمپانی‌های صهیونیستی، تبلیغات گسترده‌ای را شروع کردند که این فیلم می‌تواند نقطه‌ی تحول تمدن سرزمین موعود یهودان جهان باشد. 



در آن زمان تب این فیلم چنان بالا گرفته بود که اگر جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم به "میلیونر زاغه‌نشین" نمی‌رسید؛ تا هم اکنون نیز این تبلیغات ادامه داشت. آری فولمن همراه "دیوید پولونسکی" قصه‌ای را نوشته بودند که بعد از سالها آن را به کمک انیماتورهای خارجی اجیر شده توسط اسرائیلی‌ها به فیلم بلند تبدیل کردند. 
...دسته‌ای از سگ‌های گرسنه،‌ شب تاریک،‌ منطقه‌ای در جنوب لبنان و دیدار یک دوست جنگ‌زده زمینه‌ی اصلی این فیلم است. آنها در کتابی تحت همین عنوان داستان جنگ و یا به عبارت بهتر اشغال جنوب لبنان در تاریخ 1982 را نوشته و به تصویر می‌کشند؛ ولی این قصه همانطور نوشته شده است که بسیاری از "سرگذشت‌های یهودی" دیگر نوشته می‌شود. 

فولمن در زمان اشغال جنوب لبنان 19 سال داشت و به عنوان سرباز رژیم اشغالگر قدس در جنوب لبنان حضور داشته، ولی ظاهراً بعد از یک بیماری "فراموشی حوادث" حقایق جنگ را از ذهنش پاک کرده است! وقتی سربازان اسرائیلی در اردوگاه‌های "صبرا و شتیلا" صدها زن و مرد و کودک و بزرگ را از جلوی گلوله‌های خود می‌گذرانند، فولمن نیز در آنجا خدمت می‌کرده است و در قصه‌اش هرچند این کشتار را انکار نمی‌کند؛ ولی در بیان خاطراتش سعی می‌کند مثل بازی‌های فکری از خانه‌های خالی پازل‌های رنگی برای انکار ماجرا استفاده کند و بگوید "سربازان مسیحی" این جنایت‌ها را مرتکب شده‌اند. 

"بشیر" یا به صورت کاملتر "بشیر الجمیل" (جمایل) جنگجو و سیاستمدار مسیحی لبنانی که به ریاست جمهوری رسید؛ در نهمین روز ریاست جمهوری‌اش به همراه 25 نفر از دوستان و همکارانش در پی انفجار بمبی قوی در مرکز حزب کتائب در اشرفیه کشته شد. دو روز بعد از این واقعه، شبه نظامیان "فالانژ" به انتقام این ترور وارد اردوگاه‌های پناهندگان فلسطینی صبرا و شتیلا شده و بین 800 تا 3500 نفر را به قتل رساندند. ناظران این ماجرا نیز کسانی جز سربازان اسرائیلی نبودند، چون جمیل دو هفته قبل از ترور خویش طی ملاقاتی با سران اسرائیلی درباره‌ی آغاز روابط دیپلماتیک میان اسرائیل و لبنان مذاکره کرده بود و حفاظت از اردوگاه‌ها را نیز به عهده‌ی سربازان اسرائیلی نهاده بود. با چنین نگاهی، فیلم می‌گوید سربازان اسرائیلی کاری در برابر تروریست‌ها نتوانستند انجام دهند و آن کشتار اتفاق افتاد. 
در این کتاب فولمن در بیان خاطراتش می‌نویسد: "خانواده‌های صبرا و شتیلا را خارجی‌ها کشتند!" و وقتی خاطرات تحریف شده‌ی خود را روی کاغذ می‌آورد، با کمی تبلیغات حرفه‌ای، با استقبال جهانی روبرو می‌شود و سعی می کند تا این دروغ‌ها را در قالب فیلم نیز و با هدف کسب جوایز مختلف به کشورهای مختلف بفرستد. که علاوه بر شش جایزه‌ی آکادمی فیلم اسرائیل(؟!) عنوان بهترین فیلم خارجی "گولدن کلوب"‌ را نیز کسب می‌کند. 

جالب اینجاست که زمانی که این فیلم روی پرده‌ی سینماهای آمریکا به نمایش در می‌آمد، سربازان اسرائیلی مشغول کشتار زنان و کودکان نوار غزه بودند؛ جنایتی که خود فولمن در مصاحبه‌ای آن را محکوم کرد(!) و حتی با ساخت انیمیشنی کوتاه نشان داد که چگونه سربازان صهیونیست، کودکان فلسطینی را با پیشرفته‌ترین سلاح‌ها مورد هدف قرار می‌دهند! 
خبر ساخت انیمیشن کوتاه فولمن را اولین بار روزنامه‌ی اسرائیلی "یدیعوت آحورونت" منتشر کرد که با واکنش بعضی از خبرنگاران خارجی مثل "گری کامیا" از موسسه سالون (Salon.com) روبرو شد. وی اعتقاد دارد صهیونیست‌ها با این اقدامات قصد دارند تاریخ کشتار خود را تحریف کنند و چون در زمان کنونی نمی‌توانند کشتار خود را در اذهان عمومی انکار کنند به اشتباهات(!) خود اعتراف می‌کنند و شاید سالها بعد همین مسئله را نیز انکار کردند.

به گزارش کتاب‌نیوز، در "والتز با بشیر"‌ فولمن به عنوان یک سرباز اسرائیلی از شواهد عینی خود سخن می‌گوید و بسیاری از داوران بین‌المللی نیز او را تایید می‌کنند و این یعنی این تاریخ از نظر اهل هنر و ادب مدرن غرب صحت داشته است. اگرچه برخی خبرنگاران چیزهای دیگری می‌گویند، مانند همین "گری کامیا" که می‌نویسد: "البته جنایت‌های اسرائیل در صبرا و شتیلا هنوز هم قابلیت مجازات دارد؛ ولی این رژیم آنقدر جنایت دارد که جنایت‌های گذشته‌؛ خود به خود تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد..."
شاید از نظر اذهان عمومی جهان حوادث سالهای 1982 جنوب لبنان در مقایسه با جنایت‌های اسرائیل در نوار غزه هیچ باشد؛ ولی همانطور که این خبرنگار روزنامه‌ی واشنگتن پست می‌نویسد، شاید در سالی مثل 2036 فیلم‌سازی پیدا شود و جنایت‌های نوار غزه را انکار کند و بگوید مثلاً حماس مرتکب این جنایت‌ها شده است و آن وقت باید کتاب و فیلمی تحت عنوان "والتز با حماس" چاپ شود. کسی چه می‌داند شاید دیر یا زود کسانی هم پیدا شوند تابه سربازان اسرائیلی بفهمانند که روسای آنها با دروغ‌های مداوم آنها را برای کشتار انسانهای بی‌گناه فرستاده‌اند...

منبع : آسیا تایمز/ کتاب نیوز/23.4.2009
نویسنده : تام انگل هاردت
برگردان متن : محمد حسنلو
لینک به زبان اصلی : 
Waltz With Bashir

No comments: