.

تفسیر یک دقیقه‌ای:

خامنه ای و اوباما به داد مبارک رسیدند تا بماند

1389/11/17

مبارک برای ماندن نیاز به توجیه و بهانه داشت. این بهانه را خامنه ای و اوباما به دست او دادند. / تفسیر

مبارک با نهضت مقاومت مردم مصر رویارو شد. میلیون ها نفر به صحنه آمدند و با صراحت فریاد زدند که دیگر بس است و باید کناره بگیرد. مبارک برای ماندن نیاز به توجیه و بهانه داشت. این بهانه را از چند جهت به دست آورد.برخی از بهانه ها به ضررش تمام شد و بر خی به سودش:

یکم: مبارک می کوشد این معادله را در اذهان تثبیت کند: اگر او برود مصر دچار هرج و مرج می شود. کشور ناامن می شود. مردم جان به لب می شوند و استبداد نظامی امنیتی را که بتواند امنیت به ارمغان بیاورد، ترجیح خواهند داد. یورش به خانه های مردم، آتش زدن ساختمان ها، تخریب موزه ملی مصر سنگ پرانی ها و کشته شدن مردم؛ تمام این امور توسط افراد امنیتی و پلیس لباس شخصی و عوامل ناشناس آنان صورت گرفت. این تدبیر شکست خورد. نخست وزیر عذر خواهی کرد و مبارک هم دلش خون شد. مقام محترم رهبری هم در ایران در باره یورش به دانشگاه و ضرب و جرح دانشجویان فرمودند: انسان دلش خون می شود که عده ای با شعار طرفداری از رهبری نیمه شب به خوابگاه دانشجویان حمله کنند.

دوم: مبارک همواره در این سال ها بر این نکته تاکید کرده است. به اصطلاح این موضوع را به آمریکا و غرب فروخته است که: اگر او برود اسلام گراها حاکم می شوند. این بهانه با تدبیر اخوان المسلمین بی اثر شده بود. منتها خطبه جمعه مقام رهبری درست در زمان مناسب به کار مبارک و دولت او آمد. تا بگویند سخن قدیمشان درست است و ایران هم از اسلام گرایان حمایت می کند. خطبه آیه الله خامنه ای کار را بر اخوان دشوار کرد. از سویی بهانه و دستاویز بسیار مناسبی به دست مبارک و حکومت او داد. اگر اندکی از تدبیر و تامل امام خمینی در آیه الله خامنه ای وجود داشت، در این مقطع چنین بهانه ای را به دست نمی داد. تفاوت میان گفتار و یا گفتمان امام خمینی در پاریس و قم و تهران از همین زاویه بود. او نمی خواست در مرحله پیش از پیروزی انقلاب سخنانی بگوید که ملی گرا ها، سوسیالیست ها و کمونیست ها از انقلاب فاصله بگیرند. اخوان دقیقا چنین شیوه ای را برگزیده اند. به صراحت گفته اند نمی خواهند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند.

سوم: مبارک نیاز داشت تا از خود چهره ای ملی و مستقل نشان دهد. اصرار عجیب و غریب اوباما و وزیر خارجه اش و سناتور های آمریکایی از جمله مک کین، که همگی بارها گفتند مبارک باید همین امروز یا الان از قدرت کناره گیری کند.این موضع آمریکا که از سوی غرب هم حمایت شد. برای مبارک یک مائده اسمانی بود. او نیاز داشت تا نشان دهد عامل آمریکا و غرب نیست. این بهانه به دست آمد. او اکنون در برابر خواست امریکا مقاومت می کند.

مبالغه امیز نیست اگر بگوییم: آیه الله خامنه ای و اوباما در روزگار عسرت به داد مبارک رسیدند. این معادله نشانه همان رفتار افراطی و تفریطی است.

مدتی پیش رییس جمهور منصوب ایه الله خامنه ای در امارات مثل یک کودک نورسیده سیاست اعلام کرد: رابطه با مصر همین فردا! وزیر خارجه مصر هم به احمدی نژاد درس داد که: البته رابطه نیاز به مقدماتی دارد که همین فردا نمی شود! آن افراط از آن سو این هم تفریط از این سو.

آمریکا هم از سویی سی سال تمام مدافع مبارک بود. حال آن چنان رییس جمهور آمریکا و وزیر خارجه اش از رفتن مبارک سخن می گویند که بسیار شگفت انگیز ست. همه اینان در باره احمدی نژاد بسیار با تامل حرف زدند! گویی آیه الله خامنه ای و اوباما ناخدایانی هستند که هر دو قطب نمای کشتی را گم کرده اند. هر دو خدمتی شایان به مبارک کردند تا برای بقایش بهانه داشته باشد.

عطاءالله مهاجرانی

* با اندک تلخیص

خامنه ای و اوباما به داد مبارک رسیدند تا بماند | ۳۰ میل