جنگ در خاور میانه، راه حلی که در آلمان هم طرفداران آن فعال شده اند

جنگ درخاورمیانه

راه حلی که در آلمان هم

طرفداران آن فعال شده اند

یونگه ولت. ترجمه رضا نافعی

فولکر پرتس، رئیس بنیاد دانش و سیاست در برلن ، یکی از Think – Tanks) “کانون فکر” های دولت آلمان است. دوشنبه این هفته، نظری از وی در بارۀ اوضاع خاورمیانه منتشر شد که جا دارد رنگ خطری جدی در همسوئی آلمان با ماجراجوئی نظامی علیه ایران تلقی شود.

وی نوشت:

در هفته های گذشته خطر جنگ در خاورنزدیک و میانه بشدت افزایش یافته است. چهار عنصر که هر یک از آنها به تنهائی برای ایجاد بی ثباتی کافی است، متقابلا یکدیگر را تقویت می کنند. اکثر فلسطینی ها و اسرائیلی ها کماکان راه حل مناقشه میان خود را ایجاد دو کشور می دانند، ولی از سوی دیگر، همین اکثزیت این امید را برای عملی شدن این راه حل از دست داده است. دیگر امید به قراردادی برای ایجاد یک دولت فلسطینی در نوار غزه و کرانه غربی رود اردن نیست.

در سوریه نیز فعلا کسی امیدی به مذاکراتی که به صلح با اسرائیل بیانجامد ندارد. در خاور نزدیک کم نیستند کسانی که معتقدند وقتی روند صلح متوقف شد، یک جنگ کوچک حتی مفید هم می تواند باشد.

سیاستی که  بازیگران مهمی چون دولت های  اسرائیل و ایران دنبال می کنند حرکت بر لب پرتگاه است، چون این ها یا Autist  هستند ــ بیمارانی که محیط پیرامون خود را بدرستی  تشخیص نمی دهند- یا کسانی هستند که می خواهند با در پیش گرفتن رفتار تحریک آمیز بر اعتبار خود بیفزایند. دراین میان البته نابینائی استراتژیک دولت “نتان یاهو” بیشتر است، زیرا با چسبیدن به سیاست خانه سازی در مناطقی که اشغال کرده، نیازمندی دراز مدت اسرائیل برای رسیدن به یک راه حل متوازن و منصفانه را به خطر می اندازد. البته اسرائیل دشمنانی واقعی دارد که از این ضعف ها استفاده می کنند. تهران و حزب الله لبنان در این راه نقش تحریک آمیزی ایفا می کنند. بنابراین، یک حادثه می تواند به آسانی تبدیل به زد و خوردی وسیع میان اسرائیل و حزب الله شود.

امروز در جهان عرب قدرتی که بتواند ثبات را تا فراسوی مرزهای خود گسترش دهد وجود ندارد. زمان باید بگذرد تا عراق بتواند بار دیگر نقشی محلی ایفا کند. پادشاه سعودی یک برنامه اصلاحات داخلی دارد. سوریه ترجیح می دهد ناظر بحران ها باشد. مصر از لحاظ سیاسی در جا می زند و اعتبار محلی خود را از دست می دهد. قطر به قدرت خود بیش از اندازه بهاء می دهد. قدرت بزرگ منطقه در حال حاضر ایران است. کشورهای عربی  این واقعیت  را نمی پسندند. درعین حال که آنها از جنگ میان ایران و اسرائیل (یا آمریکا) می ترسند اما  امکانی برای اعمال نفوذ بران نیز   ندارند. واقعیت است که امروزعامل تحرک در منطقه سه کشور غیر عرب هستند: اسرائیل، ایران و ترکیه که نقش آن  پیوسته نیرومند تر می شود.

دولت ترکیه در سالهای گذشته میان کشورهائ منطقه که با هم اختلاف داشتند، فعالانه نقش میانجی ایفا کرده است. اگر این روش را دنبال بکند، کار مفیدی انجام داده است. ترکیه پیوسته بیشتر تن به این خطر می دهد که به چالش های خاور نزدیک کشانده شود. سیاست اوباما در خاورنزدیک با قدرت آغاز شد، ولی “دستی که دراز کرده بود ” و می خواست با آن به ایران نزدیک شود ، دو مرتبه تبدیل به مشت شده است. تجربه نشان داده که تنش های خاور نزدیک و میانه بندرت با گذشت زمان و  خود بخود یا با گذشت طرفین دعوا حل شده باشند.بهترین راه حل یا دخالت صریح و فعال بازیگران محلی یا بین المللی بوده است. یا  توسل بزور .

http://abyes.blogspot.com/ :برای ادامه مطلب به این لینک . کلیک کنید شما هم چيزی بنويسيد - هر چي دلتان مي خواهد بنويسيد. اينجا مربوط به شماست - اگر نظر خصوصی‌ای دارید لطف کنید و از طریق ای‌میل مطرح کنید، ممنون