شاید خیلی مهم نباشد که عده ای از دوستان در یک دفترپشتی غبار آلود و گرد گرفته، دور هم جمع شوند و یک بازی کامپیوتری درست کنند. اما
دانشجویان مهندسی ایرانی و برنامه نویسانی که بازی «گرشاسپ دیوکش» را درست کرده اند، نه تنها شرکت های غربی را شگفت زده کرده اند، که نشان می دهند ایرانی ها به رغم تحریم، خشونت های داخلی و تظاهرات ضد دولتی، کماکان می توانند از فرصت ها استفاده کنند.
دفتر یاد شده در تهران و با همکاری برنامه نویسی به نام آرش جعفری و مدیرعاملی به نام امیرحسین فصیحی اداره می شود. نه دفتری خلاقانه در سیلیکون ولی در کالیفرنیا است که معدن مهندسان کامپیوتری است ونه این که به یک دفتر استاندارد و معمولی در ایران شباهت دارد. در بدو ورود، تصویری از آکومان، یکی از کاراکترهای خبیث این بازی با شاخهای بلند و سفیدش، دیده می شود. دیوارهای بخش هنری، با نقاشی های شخصیت های اساطیری که شمشیر در دست دارند، تزیین شده است. پسرهای جوان کتانی به پا دارند و سویت شرت بر تن و صدای خنده ی بلند آنها و نوای موسیقی راک از اسپیکر کامپیوترها شنیده می شود.
یاسر ژیان، یکی از برنامه نویس های اصلی می گوید:«ما آنقدر با هم وقت می گذرانیم که باید باهم دوست باشیم. حس خوبی است که چیزی را توسط خودمان تولید کنیم. ما در برابر دنیا.»
این بازی توسط یک تیم 20 نفره ساخته شده و قرار بود مقارن با سال جدید ایرانی ها (نوروز) عرضه شود. بازی های کامپیوتری دیگری هم توسط تهیه کنندگان ایرانی تهیه شده اما «گرشاسپ دیوکش» تنها نمونه ای است که به لحاظ بین المللی می تواند رقابت کند.
این بازی اکشن، در زمان پرشیا، ایران قدیم، اتفاق می افتد، زمانی که دیوها کنترل جهان را در دست گرفته اند. تمامی شخصیت های این بازی، از اسطوره ها و افسانه ها و قهرمانان پارسی تشکیل شده و بازیگران باید از سه جهان بگذرند و دیوها را از بین برده و معماهایی را هم حل کنند.
تیم خلاق سازنده گشتاسپ که در جریان کنفرانس های بازی در امارات متحده عربی، فرانسه و آلمان تقدیر شد، چند سال قبل در ایران شکل گرفت. زمانی میان اجرای یک گروه موسیقی راک جوان و یا بازی بسکتبال در دانشگاه، یک گروه جوان به ساخت یک بازی کامپیوتری فکر می کرد. جعرفی که مهندس سابق الکترونیک است و موهایی بلند و تیره دارد، می گوید:«من و سهیل اشراقی در یک گروه موسیقی بودیم. از گیم خیلی خوشمان می آید اما نمی دانستم سهیل می تواند انیمیشن درست کند.» یکی از کارتون های اشراقی، جایزه سازمان ملل در سال 2000 را به خود اختصاص داد.
در دانشگاه صنعتی شریف بود که جعفری با فصیحی آشنا شد، دوستی قدیمی که مهندسی عمران خوانده بود. هر دو در کنکور شرکت کرده و از میان 200 هزار نفری که می توانند به دانشگاه شریف راه یابند، جعفری رتبه 97 و فصیحی رتبه 180 را به دست آورده بود. فصیحی که به تازه گی پدر شده، بورسیه ای توانست بگیرد و به دانشگاه UCLA برود. پس از پایان تحصیل به ایران بازگشت، آن هم در زمانی که به دلیل برنامه های اتمی جمهوری اسلامی، فشارهای بین المللی بر ایران زیاد شده بود. جعفری و فصیحی با شراکت هم، یک شرکت ساخت و گسترش وبسایت تاسیس کردند. فصیحی می گوید زمانی که به اندازه کافی پول درآوردیم، تصمیم گرفتیم ساخت گیم را شروع کنیم.
برای ایرانیانی که با تورم دو رقمی، بیکاری، بی ثباتی مدام سیاسی و قضایی روبرو هستند، فعالیت های اقتصادی خوب پیش نمی رود و از ابتدا حتی شاید محکوم به شکست باشد. هیچ قانون کپی رایتی وجود ندارد و موسیقی و فیلم و گیم به راحتی قابل تکثیر، پخش و فروش است. جعفری با خنده می گوید:«مردم فکر می کردند ما عقلمان را از دست داده ایم.» فصیحی هم می گوید:«والدینمان می پرسیدند چرا پولمان را مانند مهندس ها صرف آپارتمان سازی نمی کنیم؟»
جعفری و فصیحی برنامه نویسان مبتدی ایرانی را از روی اتاق های بحث و گفت وگو در سایت های انگلیسی زبان تربیت کردند. فصیحی می گوید:«استعدادهای زیادی در تهران هست اما بدون تجربه هستند.» اشراقی که انیماتور است، کاراکترهای اصلی را طراحی کرد در حالی که بقیه پای اینترنت مشغول تربیت خود در امر برنامه نویسی بازی بودند. جعفری می گوید:«دانشگاه ما، گوگل بود.»
تیم یاد شده مجبور بود همچنین با تحریم های فزاینده علیه ایران، روبرو شود. تقریبا خرید پروانه استفاده هرگونه موتور ساخت بازی دست دوم از غرب غیرممکن بود. ایرانی ها مجبور شدند به منابع اوپن سورس (منبع آزاد) روی وب که رایگان است اما به اندازه کافی قوی نیست، اتکا کنند. جعفری می گوید:« ما به برنامه نویسان و انیماتورهای حرفه ای تبدیل شدیم. ما صنعتی جدید در ایران راه انداختیم آن هم فقط با تلاش، تلاش، تلاش و تلاش.»
بالاخره بنیادی که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت مالی می شود، هزینه لازم برای تبلیغ این بازی در اروپا را فراهم کرد و یک شرکت پخش آلمانی قرار است بازی را بفروشد. فصیحی می گوید:«تنها راهی که ممکن است شکست بخوریم، این است که خودمان کار دست خودمان بدهیم. با این حال، آینده ی خود را در دست گرفته ایم.»
اما حقایق سخت و تند ایران را نمی توان به کل کنار گذاشت. بازی آماده ی پخش و توزیع است اما جعفری و فصیحی به طور موقت جلوی پخش آن در داخل کشور را گرفته اند. جعفری می گوید:«این بازی برای تفریح و سرگرمی است.اما مردم در حال حاضرناراحت و نگرانند و اعضای خانوادی مردم در زندان هستند. زمان برای توزیع و تبلیغ بازی و گیم ساخت ما، مناسب نیست
ايران در جهان | Iran dar Jahan | بازی ویدیویی در خارج از تهران که امتیازش ممکن است در غرب به دست آید
http://abyes.blogspot.com/ :برای ادامه مطلب به این لینک کلیک کنید
No comments:
Post a Comment